Locke - Steven Knight (2014)

Мал е бројот на глумците кои можат комплетно да износат еден филм на своите плеќи, но Tom Hardy е дефинитивно еден од нив.  Лани бев воодушевен од Robert Redford кој во All is Lost покажа како се прави напнат филм со еден глумец и речиси без дијалог.  Оваа година Tom Hardy создава уште потензичен трилер како градежен изведувач кој час и половина вози кола и зборува на телефон.  

Under the Skin - Jonathan Glazer (2014)

Jonathan Glazer и Scarlett Johansson добиваат чиста десетка за храброст.  Under the skin e субверзивен, херметички затворен и на границата на гледливост.  Единствениот начин да се ужива во оваа lo-fi научна фантастика е со изгасени светла и минимум екстерни дистракции.  Кино сала помага, како и џоинт или два.  Точно е дека Scarlett Johansson е гола низ речиси целиот филм, но немојте да го гледате филмот само заради ова; ќе ви преседне голотијата.  

Life Itself - Steve James (2014)

We must somehow dream.  If we don't 'go to the movies' in any form, our minds wither and sicken.

Мораме некако да сонуваме. Ако не ‘одиме на кино’ на еден или на друг начин, нашиот ум венеe и се разболува. 

                                                             — Roger Ebert

Roger Ebert ја одбележа мојата младост.  Од првите дружења со него и Gene Siskel на телевизија, преку стотиците прочитани филмски критики во Chicago Sun Times, па сè до последните седум години што Ebert ги мина без глас и без половина лице, но со двојно поголема жар за живот и за комуникација преку неговиот блог, тој постојано ми ги отвораше очите и ми приуштуваше незаборавни филмски уживања.  Она што ме освои кај него беше неповторливата комбинација на интелектуализам и емпатија, двете обединети во елоквентна и емотивна проза.  Пред Ebert, филмските критичари во Америка ги сметаа за интелектуални мастурбатори кои критикуваат оти самите не можат да направат филм.  Life Itself, документарецот за неговиот живот, покажува како Ebert речиси своерачно го разби овој мит.  

Најважната Игра - Илина Јакимовска (2013)

Илина Јакимовска е роден афористичар.  Можам да ја замислам како по цел ден фаќа белешки за работи вон радарот на обичниот смртник, како ги меша и зачинува со архаизми и неологизми, за на крајот да ги преточи во вештерски напиток од сатира и лингвистичка гимнастика во духот на Ефраим Кишон. 

Dawn of the Planet of the Apes - Matt Reeves (2014)

Dawn of the Planet of the Apes е многу повеќе од обичен летен блокбустер.  Секој филм што има литературен опсег од Цезар на Шекспир до Black Hole на Charles Burnes заслужува да биде внимателно изгледан, длабоко анализиран и жолчно дискутиран.  Мислите дека ја знаете приказната, но во DOTPOTA има повеќе неизвесност отколку во сите овогодишни блокбастери заедно.  

Like Father Like Son - Hirokazu Koreeda (2014)

Ако треба да се направи топ листа на најголемите стравови од детството, стравот дека си бил заменет со друго бебе при раѓањето сигурно би се нашол при врвот.  Најновиот филм на Hirokazu Koreeda е благородна и длабоко хумана медитација на оваа тема.   Исходот е далеку од предвидлив, а начините на кои шесторицата протагонисти (четворицата родители и двете деца) се справуваат со ситуацијата нудат прекрасен увид во човечката психа и испишуваат вистинска енциклопедија на човечки емоции.  За чудо, или пак за среќа, децата многу подобро се прилагодуваат на новонастанатата ситуација од нивните родители.  

The Grand Budapest Hotel - Wes Anderson (2014)

Единствената причина заради која се уште ги гледам филмовите на Wes Anderson е продукцискиот дизајн.  Половина од задоволството во The Grand Budapest Hotel доаѓа од блесавите композиции и техничката виртуозност (забележете колку само пати се менува театарскиот aspect-ratio, од телевизиски формат до широк widescreen).  Анимација, минијатури, ретро-кич ентериери, врвна шминка, филмот едноставно вришти со стил.  Кога само Wes Anderson би обрнал подеднакво внимание на сценариото како што очигледно посветил на изгледот на филмот.  За жал, дводимензионалните ликови кои дефилираат низ хотелот се исечени од истиот картон кој Anderson го има на лагер веќе дваесет години, и со кој неуморно штанца стармали деца, најчесто заглавени во тела на ексцентрични возрасни.