Дел од мене сака да се потсмева со Lovers of the Arctic Circle, филм кој е толку фасциниран од концептот на палиндром, што на крајот и самиот се претвара во еден. Па сепак, иако структурата му е ригидна и изнасилена, на естетско и филозофско ниво филмот е вистинско уживање.
Приказната е за Ана и Ото и за циркуларноста во нивните животи. Не се само нивните имиња палиндроми. Како што филмот напредува увидуваме дека и нивните животни патишта прават невидени акробации за на крајот да завршат таму каде што почнале. Ана и Ото се запознаваат како деца во школо, нејзината мајка и неговиот татко се вљубуваат, па тие одеднаш стануваат брат и сестра. Малку подоцна стануваат љубовници, а уште малку подоцна го прекинуваат контактот. И така нивната врска еволуира од платонска, преку фамилијарна, до физичка и метафизичка, давајќи му ново значење на статусот 'It's complicated'.
Ова не е филм за буквалисти, туку за непоправливи романтици. Колку повеќе дознаваме за испреплетеноста на фамилијарните истории на главните ликови, сфаќаме дека филмот е спремен да се збогува со здравиот разум за да не убеди дека некои луѓе се предодредени да бидат заедно, а некои не. Но за разлика од многу други романтични филмови, во овој до последен момент не знаеме во која група припаѓаат Ана и Ото. Потоа доаѓа последниот кадар, и Lovers of the Arctic Circle го комплетира кругот.
No comments :
Post a Comment